Kringloop

Weemoed in de kringloopwinkel, ken je dat?

Ik heb het favoriete bierglas van manlief gebroken en zoek een nieuwe in de kringloopwinkel. Het glas vind ik niet, maar wel veel herkenbare voorwerpen die herinneringen oproepen.

BLOG – Serviesgoed van vroeger. Soepkoppen die ik ook had in 1984. Kop en schotels die bij het eetservies van mijn ouders hoorden. En een heleboel dingetjes die mijn moeder vroeger zo mooi vond. Tinnen maatbekertjes, porseleinen koffiekopjes. Een rookverdrijver (wat tegenwoordig trouwens sfeerlichtje heet). Een houten stoof met een aardewerken tesje erin. Niet een antieke, maar een exemplaar uit de jaren ’70, toen retro modern werd. Een sierketeltje voor op de gaskachel. Dekschalen voor aardappels en groente. Theeglazen in een houdertje. Allerlei spullen die we vroeger thuis hadden. Spullen die mijn moeder mooi vond en waarmee zij haar huis inrichtte. Ik doe nu hetzelfde in mijn huis.

Afgedankt en weggedaan

Soms zelf gekocht, soms cadeau gekregen, wat er voor kan zorgen dat voorwerpen meer waarde krijgen. Voorwerpen, spullen die de sfeer waarin ik woon bepalen. Die bij mij passen. Als ik iets krijg waarvan de gever weet dat ik er blij mee zal zijn, zegt dat iets over de aandacht die mensen voor mij hebben. Ik denk aan mijn moeder, die dat ook zo gevoeld heeft. Er komt een groot gevoel van weemoed over me. Wat blijkt alles vergankelijk. De spullen die bij haar sfeer hoorden, zijn nu voor vijftig eurocent te koop in de kringloopwinkel. Afgedankt, weggedaan. Ze doen er niet meer toe. Zal het met mijn spulletjes ook zo gaan? Ongetwijfeld. Dingen die voor mij van waarde zijn, komen mijn kinderen later tegen op de rommelmarkt. En dan zullen ze ook zeggen: Och kijk, dat vond mama zo mooi…

Kopje Annelies kringloop

De herinnering is onbetaalbaar

Maar dan bedenk ik ineens dat het niet erg is. Want het is niet de herinnering die te koop staat voor een halve euro, maar de spulletjes. Die dan opeens toch gewoon maar ‘spulletjes’ zijn. De herinnering is onbetaalbaar. Het gevoel van weemoed verdwijnt en ik glimlach in gedachten naar mijn moeder als ik eventjes een lepelvaasje oppak. Mooi hè, mam? Ik zet het weer neer, ik heb het niet nodig. En deze was ook niet van mijn moeder, ze had slechts een vergelijkbare. Ik loop de winkel weer uit. Onverrichterzake. Of misschien toch niet. Ik grijns in mezelf over hoe filosofisch en weemoedig ik werd in de kringloopwinkel. Iets met de kringloop van het leven.

Deel dit artikel

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top