Gisteravond was het weer zo ver! Hardlooptraining

Tietia Feikens

Hardloopblog 23 maart 2017

Van het weekend keurig mijn ‘hardloophuiswerk’ gedaan. 6 x 2 minuten hardlopen met er tussen iedere keer 3 minuten actief wandelen. De laatste 3×2 minuten haalde ik niet helemaal maar ik maakte het programma wel helemaal af. Toen ik thuiskwam vroeg Jan:’ En? Heb je nu ook dat heerlijke gevoel?’ Welk heerlijke gevoel? Ik was bezweet, koud en moe. Daarnaast houd ik niet van afzien. Sterker nog, ik heb er een hekel aan. Ben ik lui? Ik denk het niet. Mensen met een burnout zijn over het algemeen niet lui. En ik heb mijn leven lang gesport, meestal balsporten. Maar ik heb nooit iets gehad met de sportschool of hardlopen.

Ik vond het goed van mezelf dat ik mijn  huiswerk voltooid had maar of ik ooit bevangen wordt door het hardloopvirus, waar onze trainers Donald en Roelof, het over hadden? We zullen zien!

Op de parkeerplaats waar we verzamelden, waren we met 14 lopers. Een aantal mensen had zich afgemeld met blessures en er waren een aantal op vakantie. En waar was mijn maatje Hanna?

We rekten, strekten en kletsten wat. :’ Wie van jullie draagt er compressiekousen ( helpen oa. tegen spierblessures in de kuiten )?’ vroeg Donald. Niemand reageerde. :’ Ik heb wel mijn panty aan!’ reageerde Kas. Ja dat moet je in zo’n groep, waar veel gelachen wordt, niet zeggen natuurlijk. Iedereen lag in een deuk!

We wandelden en dribbelden naar een plek aan de rand van Camminghaburen waar de echte warming-up begon. En van daaruit wandeldribbelden we naar de Blitsaerd, voor de  looptraining. Onderweg sprak ik met Henk. Oud-voetballer bij Cambuur en later trainer. Hij haalde herinneringen op aan de tijd dat hij jongens van 17-18 jaar trainde en dan met name aan de gezelligheid. Trainingsweekenden met na afloop bijvoorbeeld een barbecue, waar enorm veel werd gelachen. De sfeer was zo goed en de herinneringen zó mooi dat Henk via Facebook nog met alle jongens contact heeft. De gezelligheid en de sfeer, daar gaat hij voor. :’ Daarom heb ik me ook aangemeld voor deze groep, zei hij, dat is toch machtig, zo met elkaar! En weet je, het gaat niet om de prestatie. Je doet het in je eigen tempo. Het kan best zijn dat jij die 5 kilometer straks in een half uur loopt en ik in 18 minuten. Maar daar gaat het niet om’.  zei Henk

Uhm……een half uur??? Dat lijkt me nogal optimistisch maar inderdaad, het gaat niet om het presteren.

De loopoefeningen, door iemand ‘funny-walks’ genoemd, zorgden weer voor veel geschater. Hup knieën heffen tijdens het lopen, of de hakken naar de billen. Blijkbaar ploften we daar als een stel zoutzakken langs de pilonnetjes want Roelof begon over lichtvoetig lopen. Hij wilde dat zelf wel even voordoen. En ja wij zagen het verschil ook wel, hij raakte nauwelijks de grond! :’ Je moet er wel talent voor hebben hoor, dat heeft niet iedereen’ zei Roelof. Jaaaaaaa hoor! Tuurlijk! Klonk dat nou enigszins vergenoegd? De groep dacht van wel blijkbaar want en masse viel iedereen over Roelof heen. Had je ze moeten horen allemaal! We hadden er zo’n lol om dat het Roelof moeite kostte om de groep weer in het gareel te krijgen.

Het loopschema voor vanavond zag er als volgt uit: 1-2-3-2-4 minuten hardlopen met iedere keer 2 minuten actief wandelen er tussenin. :’ Oooh 4 minuten!!’ verzuchtten enkele deelnemers, waaronder ik. Het leek een onmogelijkheid! Maar vol goede moed begonnen we met kleine pasjes hard te lopen. Door de velden tussen de Blitsaerd en Lekkumerend in. En ik moet eerlijk zeggen: ’ik genóót! De lekkere frisse buitenlucht, de schapen met hun lammeren in de wei en de lucht die na een dag zon prachtig kleurde. Ik liep in mijn eigen tempo en alleen de 3 en 4 minuten haalde ik niet helemaal. Onze trainers hameren er ook op dat je je niet forceert. Aangezien ik de rijen sloot ( ha ha ik kan straks ieders rug uittekenen! ), liep of Donald of Roelof wel steeds een eindje met me op. Compliment voor deze mannen; ze houden je goed in de gaten, of je wel goed naar je lichaam luistert en motiveren je enorm.

Ook liep ik een tijdje met Harry op. Harry heeft de afgelopen jaren een hoop ellende meegemaakt en zit nu, 59 jaar, werkeloos thuis op de bank, na 25 jaar trouwe dienst afgeserveerd. Hij besefte wel dat hij letterlijk in beweging moest komen om blij en fit te blijven en beloofde zichzelf deze training te gaan doen. Hij was verheugd om te merken wat het voor hem deed en over de gezelligheid van de groep. Daar kon ik me helemaal bij aansluiten. We gaven onszelf een schouderklopje omdat we vonden dat we dit verdiend hadden.

Ook al heb ik genoten, ik was toch wel gruwelijk blij dat die anderhalf uur er weer op zat. Thuisgekomen had ik nogal wat moeite mezelf uit de auto te schuiven. Ik woog ongeveer 400 kilo! Althans zo voelde het. En mijn  benen wogen elk ongeveer 100 kilo het stuk. Ik kreeg ze met veel moeite over de badrand om te kunnen gaan douchen. Maar hé! Ik heb het weer gedaan!

Vanochtend een beetje pijn aan mijn linkerkuit en rechterknie, dus komend weekend niet te fanatiek mijn huiswerk doen, zodat ik volgende woensdag week weer fris aan de streep sta!

Deel dit artikel

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top