De zon in de zee zien zakken

Jeanette Slagt besloot om op 53-jarige leeftijd opnieuw te beginnen als digitale nomade. Hierdoor heeft ze een compleet nieuwe manier van gepensioneerd leven neergezet.

In 2015 heeft ze vrijwel alles verkocht wat ze bezat. Ze was werkeloos, had een start gemaakt met een eigen bedrijf, maar helaas lukte het concept niet in Nederland. Ze besloot om ‘tering naar de nering’ te zetten: oftewel haar uitgaven af te stemmen op haar inkomsten. En waar kon ze dat beter doen dan in een land waar het levensonderhoud goedkoop is? Dus boekte ze een ticket naar de Filipijnen en verhuisde. Momenteel verblijft ze in Mexico.

Jeanette gaat regelmatig een bijdrage leveren als schrijfster voor 50+. Geniet mee van haar avonturen en haar kijk op het leven na je vijftigste. Vorige week kon je lezen hoe ze in Mexico eindelijk weer vrouwenkleding kocht. 

De zon in de zee zien zakken

Ik ben gek op zonsondergangen, maar hier in Cancún heb ik al een tijdje niets van dat spektakel gezien. Want een spektakel is het in de tropen, elke avond weer. De zon neemt hier in alle glorie afscheid van een dag werk. Toen ik in het klif-huis woonde op Siquijor in de Filipijnen had ik vanuit elk raam en vanaf mijn terras op de rand van de klif een uitzicht waar ik elke dag weer van genoot.

Vooral de avonden waren spectaculair. Eerst de geweldige zonsondergang, dan de opkomst van de maan en de eindeloze sterrenhemel die, omdat het daar zo donker was door gebrek aan straat verlichting, soms zo dichtbij leek dat ik het kon aanraken. Ik mis dat een beetje, wonen in de stad is nooit echt mijn ding geweest en nu woon ik al een tijdje in de stad. Dat zal voorlopig ook nog wel even zo blijven, want er staan alleen maar steden op het lijstje: Merida, Coatzacoalcos Guadalajara, Mexico Stad…om uiteindelijk in Puerto Valllarta aan te komen. Daar wil ik dan wat langer blijven.

Het wordt altijd heel snel donker in de tropen, dat komt dan omdat je dicht bij de evenaar zit. En als de schemering inzet ben ik vaak ver verwijdert van een punt waar ik de zonsondergang kan zien zonder gebouwen ertussen. Maar mijn doel is er binnenkort weer een te zien. Of een zonsopkomst. Dat betekent dat ik heel vroeg op moet, uurtje met de bus en dan wachten.

Groene vogels 

Wat ik wel heb hier zijn papegaaien, gewoon midden in de stad zit er elke dag een groep in de boom bij het huis. Ze maken een herrie van jewelste maar zijn zo leuk om te zien. Het is me nog niet gelukt om een goede foto van ze te maken, want ze zitten als groene vogels mooi verscholen tussen de bladeren. En er is een eekhoorn. Dat vind ik fijn aan het huis waar ik nu woon, midden in het centrum, maar wel verscholen in het groen. Dat maakt dan weer goed dat ik geen echt uitzicht heb en de horizon niet kan zien.

Het is een fijn huis en mijn huisbaas is geweldig. Van de week stond hij voor de deur om in zijn gebrekkig Engels te vertellen dat de schoonmaakster kwam met schoon beddengoed en handdoeken en of ik dat op prijs stel. Nou ehm, ja, heel erg, dat scheelt mij een boel werk, want lakens op de hand wassen is een eindeloos gedoe. Ze maakt ook even schoon vertelde hij, de keuken, badkamer en de vloeren. Kijk, dat zijn berichten die een mens blij maken. Elke week sjouwt hij een container met 20 liter drinkwater naar boven, die staat dan bij de voordeur. Als ik die niet zelf naar binnen wil dragen moet ik dat even zeggen, vertelt hij dan, maar ik red dat zelf wel.

Het water uit de kraan is wel drinkbaar, maar de chloorlucht is zo sterk dat de lust je vergaat om dat ook echt te doen. Dus drink ik nog steeds purified water, dat komt uit waterstations waar ze alles uit het water filteren en het in flessen doen, voor huishoudelijk gebruik heb je dan grote vaten van 20 liter. Het is smaakloos, geurloos, lang houdbaar en spotgoedkoop. Toch blijft het in Mexico langer licht dan in de Filipijnen, daar ging in een tijdsbestek van vijftien minuten de dag over in de nacht, hier lijkt dat hele proces ongeveer een uurtje te duren. Tussen 6 en 7 schemert het dan, maar dan opeens is alle daglicht weg, alsof iemand een knopje om zet. Om 7 uur is het gewoon pikdonker.

Warm oranje 

Ik hou van die schemering. Mensen maken zich op om buiten de deur te gaan eten en wandelen relaxt over straat, sommigen ronden hun werk af en maken zich klaar om naar huis te gaan. Werkdagen in Mexico zijn lang, omdat er een lange lunchpauze is vanwege de warmte. In de schemering is het heerlijk koel. In de avonden wordt het dan frisjes. Althans, wat je hier als frisjes ervaart. De temperatuur zakt dan van 35 naar 28 graden en de wind is, omdat de zon weg is, opeens koeler.

Niets is fijner om zo’n warme dag af te sluiten op het strand, zand tussen je tenen, of lopend in het water, terwijl de zon de wereld in warm oranje hult, en indigo blauw en alle kleuren daar tussen. Of op het terras van je huis, met een kom koffie of een glas gekoelde wijn, genieten van dat moment tussen dag en nacht. Terwijl de natuur haar show opvoert laat je alles van die dag van je afglijden en verwerken je hersenen alle indrukken. Als het dan donker is ga ik koken. Soms voor mij alleen, maar vandaag voor twee personen.

 

 

 

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top